Donderdag 30 september een bericht van mij.

Het gaat even iets minder. Zondag 26 september zijn we aangekomen in Quarzazate. Mooie stad met veel nieuwbouw brede straten ziet er welvarend uit. De stad is bekend om zijn filmsets- en industrie. Veel films over de bijbel, maar ook asterix en cleopatra en amerikaanse westers en de recente film, ik meen 2007 Babel. Ik voer foto bij van Amerikaans tankstation. We hadden een hotel helemaal bezet. Al onze spullen stonden in hun 'restaurant'om zelf te kunnen koken. 's Nachts gaat het mis met me, ernstige diarree. Veel verschonen en wassen in de nacht. Maandag was gelukkig rustdag. Ik heb de hele dag en nacht geslapen. De anderen hebben rustig aangedaan en de stad bekeken, naar het badhuis, naar de kapper etc. zie de verslagen. Dinsdag weer op de fiets naar les Dattes. Eerst even wegen 84 kg. Dat is 8 minder dan bij vertek en 5 minder dan vorige weging. Dat is veel teveel afgevallen. Ik stop bij de lunch, te weinig kracht en stap in de Nissan. Ook mooi om zo dit landschap te bewonderen.

De Atlas is onvoorstelbaar en niet in woorden te vangen. Iedere keer weer nieuw en anders. Prachtige lichtval en heel afwisselend. In de Nissan stoppen we bij auberge Les Dattes. Het is een klein gebouw met bedoeïenentent ervoor op een driesprong waar auto's stoppen om water in te nemen. We bezetten weer hele auberge. We eten gewoon buiten bij de truck. 's Avonds komt de eigenaar en worden we om de beurt in berberkleding gestoken. Volendam is overal.

De volgende dag voel ik me beter en stap op de fiets van Les Dattes naar Tissint over een afstand van 134 km. Het gaat goed door de weer prachtige Atlas. We draaien en dat doen we in de Atlas meestal tussen de heuvels en bergen door. Prachtig. Tegen de middag rijden we door de stad Mhamid en bij het uitrijden komen we door een grote nieuwe poort en rechts en links niks heuvels meer maar vlak. Naar ons idee begint hier de Sahara. De poorten of alleen de pilaren met begin van een buiging vind je hier veel. Soms bij begin van een stad, soms bij begin van nieuwe provincie.

In de loop van de middag bij nog 25 km lukt het me niet meer. Ik blijf doorfietsen wil weer gewoon fietsen en sta er niet eens bij stil om de Nissan op te roepen. Ik rijd me totaal leeg. Toch al niet zo sterk meer. Afgelopen nacht weer veel diarree. Eten is al dagen probleem het is heet , het brood droog, je wordt langzaam wee van al het water en frisdrank en vruchtensap. Kortom t ís even zwaar. Vandaag 35 km gefietst, naar beneden, wind in de rug lekker tussen anderen, maar het lukt nog niet erg. Totaal geen kracht meer. Net poos geslapen daarna gedoucht en nu rustig op onze makkelijke opklapstoelen dit aan het tikken. Met de cd Brussel van De Dijk op. Heerlijk.

Al een poos niks van me laten horen. Vaak is er geen tijd, of geen wifi, of geen internetcafé, of ik stuur even berichtje naar huis of nog liever bel even met behulp van hotmail messenger met webcam even naar huis en de kinderen. Erg leuk. Zondag was mooie kans geweest om reismee bij te werken maar ziek. Ook ben je nogal even bezig om de foto's uit te zoeken en gereed te maken voor reismee. Dat duurt erg lang en gaat bij doorsturen vaak mis.

Gister zijn ook de wegcontroles door de politie begonnen. Daar ik na het vertrek van Bart de responsable ben, waar ze naar vragen, moet ik mee onder klein afdak, waar ze dan de gegevens van het kopie van mijn paspoort overschrijven. Vervolgens vragen ze nog wanneer we Marokko ingekomen zijn; waar we naartoe gaan; hoeveel fietsers etc etc. Allemaal uiterst voorkomend. Iedereen hier in Marokko trouwens. Mensen zijn ongelooflijk vriendelijk, zwaaien, applaudisseren, steken duim op, toeteren uit enthousiasme. Iedereen wil je helpen. Ze zijn niet opdringerig wel geïnteresseerd.

Net bezoek gehad van de burgemeester, die graag contact wil met Nederlandse school. Ik heb toegezegd, wanneer ik terug in Nederland ben m'n best zal doen voor dergelijk contact. Ik ga nu zo naar internetcafé en hoor van de anderen dat foto's versturen ontzettend lang duurt.

Groet rolf uit zeer heet Tata.